10 awesome album covers

Είναι κάποια εξώφυλλα άλμπουμ που θες να τα κάνεις αφίσα και να γεμίσεις μ'αυτά τους τοίχους του σπιτιού σου. Και είναι και κάποια άλλα που θες να βάλεις φωτιά να τα κάψεις και δεν μπορείς να μην αναρωτιέσαι τι σκατά σκέφτονται όταν τα επιλέγουν. Ας δούμε δέκα από τα (περίπου τρεις χιλιάδες) αγαπημένα μου.


1. Bon Iver - For Emma Forever Ago (2007)

2. Camera Obscura - My Maudlin Career (2009)

3. Coldplay - Mylo Xyloto (2011)

4. Deep Sea Diver - History Speaks (2012)

5. Lacrosse - This New Year Will Be For Me And You (2007)

6. Paramore - Brand New Eyes (2009)

7. Sonic Youth - The Eternal (2009)

8. Transistor - Resting In The Shade Of The Family Tree (2012)

9. Yeah Yeah Yeahs - It's Blitz! (2009)

10. Pixies - Surfer Rosa And Come On Pilgrim (1987-1988)

Κουβεντούλα περί χιπ χοπ με τον Ζέο Σάντα Χόλικ

Ms Who: Που σε πετυχαίνω;

Ζέο: Έγραφα κάτι στίχους.

Ms Who: Και; Βγήκε τίποτα καλό;

Ζέο: "Τα μάτια μου κλειστά" θα λέγεται το κομμάτι, ή κάπως έτσι.

"Είναι απ' τη νύχτα που' μαθα τις λέξεις να μιλώ
τότε που χρώματα ξεθώριασαν σε μαύρο
σκέψεις μου κάψανε εν τέλει το μυαλό
χαμογελώ, μα το κεφάλι μου είναι άδειο."

Ms Who: Ωραίο είναι ρε συ! Πολλές φορές βλέπουμε πιο καθαρά με κλειστά τα μάτια. Θα έχει γρήγορο ρυθμό;

Ζέο: Θα είναι στα ίδια μέτρα με αυτό εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=DZmk4CJVViw
αλλά η μελωδία θα είναι διαφορετική.

Ms Who: Ενδιαφέρον μου φαίνεται. Το χιπ χοπ τί είναι για σένα;

Ζέο: Το χιπ χοπ είναι εγώ. Εκφράζει τις σκέψεις και τα πιστεύω μου. Είναι η προσωπικότητα μου. Πρέπει να ξέρεις πως το χιπ χοπ σαν κουλτούρα δεν είναι μόνο η μουσική. Αποτελείται από τέσσερα στοιχεία. Το ραπ, τα γκράφιτι, το break dance και το djing. Συνδέονται όλα μεταξύ τους, δεν υπάρχει ένα από αυτά χωρίς τα υπόλοιπα.

Ms Who: Η αδερφή μου που ακούει χιπ χοπ, μου είχε πει πως την εκφράζει γιατί αυτή η μουσική λέει αλήθειες.

Ζέο: Κοίτα, πολλές φορές ο mc καταφέρνει να αγγίξει το κοινό με τραγούδια που περιέχουν προσωπικά του βιώματα. Οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους, πολλές φορές έχουν κοινές αναφορές και βιώματα.

Ms Who: Και φυσικά τα έντονα συναισθήματα φέρνουν πιο κοντά τον τραγουδιστή με το κοινό του.

Ζέο: Ακριβώς. Όλα παίζουν ρόλο όμως. Ο παραμικρός ήχος που θα ακουστεί πίσω από το Beat, έχει τη σημασία του.

Ms Who: Έχω ακούσει κάποια κομμάτια, που ουσιαστικά είναι επίθεση προς κάποιον άλλον καλλιτέχνη του ίδιου είδους. Και μετά έρχεται ένα άλλο τραγούδι σαν απάντηση και έχουμε κάτι σαν κόντρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποια είναι εσένα η θέση σου;

Ζέο: Αυτά για μένα είναι πιθηκισμοί. Το κοινό δεν ενδιαφέρεται για το ποιος έχει κόντρα με ποιον, ούτε θα κάτσει να ακούσει κάτι τέτοιο. Όλοι μας κάνουμε μουσική, και ο καθένας διαλέγει αυτό που τον εκφράζει για να το ακούσει. Από εκεί και πέρα εμείς κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε.

Ms Who: Καταλαβαίνω.

Ζέο: Δέχομαι ότι υπάρχουν αντιπάθειες, αλλά στην ουσία γουστάρουμε όλοι το ίδιο πράγμα. Οπότε δεν βλέπω τον λόγο να τρωγόμαστε. Καλώς ή κακώς όμως, αυτά λειτουργούν και σαν διαφήμιση για κάποιους.

Ms Who: Σωστά, εξάλλου ο καθένας έχει το κοινό του. Να σου πω, σχετικά με τα τέσσερα στοιχεία που μου ανέφερες πριν, εσύ γκράφιτι κάνεις;

Ζέο: (Γέλια) Έχω περάσει από αυτό το στάδιο, ναι. Ουσιαστικά μέσω των γκράφιτι μυήθηκα στο χιπ χοπ. Στην αρχή μουτζούρωνα ότι έβρισκα. Τοίχους, πεζοδρόμια. Υπήρξε μια περίοδος που έβαφα συνέχεια. Μεγαλώνοντας όμως, άραξα. Τραβήγματα, αστυνομίες. Πρέπει να σκέφτεσαι και τους άλλους.

Ms Who: Πώς νιώθεις όταν γεμίζεις με χρώματα μια τεράστια επιφάνεια;

Ζέο: Ε, δεν περιγράφεται το συναίσθημα! Πάρε ένα κουτί μπογιά, κόκκινο ας πούμε, και πέτα το σε ένα φρεσκοβαμμένο τοίχο!

Ms Who: Χύμα;;

Ζέο: Ναι!

Ms Who: (Γέλια) Πανικός! Είναι μια μορφή ελευθερίας. Έτσι το βλέπω εγώ δηλαδή. Δίνεις με αυτόν τον τρόπο ένα μήνυμα στους άλλους.

Ζέο: Απερίγραπτο είναι! Η φώτο πρέπει να είναι από το 2009 ή 2010, δεν είμαι σίγουρος.

Ms Who: Είναι πολύ καλό. Ζέο, ε;

Ζέο: Ναι, είναι το ψευδώνυμο μου. Από μικρός το έγραφα παντού, σε βιβλία και τετράδια, και πλέον όλοι έτσι με ξέρουν. Σαν δεύτερο όνομα.

Ms Who: Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζεις; Ποιοι σε αγγίζουν ας πούμε.

Ζέο: Ο Καζαντζίδης, σίγουρα. Είναι αυτό που είπες, με αγγίζει. Και σίγουρα έχει να κάνει και με τα βιώματα που μετέφερε μέσα στα τραγούδια του, έγραφε υπέροχα.

Ms Who: Θα ήθελες να μοιραστείς τη σκηνή με κάποιον;

Ζέο: Με τον Κώστα Κουρμεντάλα.

Ms Who: Είναι ο Ρυθμοδαμαστής, σωστά;

Ζέο: Ναι!

Ms Who: Είδες που ξέρω και γω κάτι ψιλά;

Ζέο: (Γέλια) Δυστυχώς δεν τον έχω δει ποτέ live και θα το ήθελα πολύ! Από ξένους δεν ξέρω ποιον να σου πω, είναι άπειροι, πραγματικά.

Ms Who: Έχεις συγκινηθεί ποτέ πάνω στη σκηνή;

Ζέο: Ναι, αλλά δεν το έδειξα. Με κάποιον από το κοινό.

Ms Who: Αν σου έλεγα ότι δεν έχω ακούσει ούτε ένα χιπ χοπ τραγούδι, ποτέ, ποιο θα μου έβαζες να ακούσω;

Ζέο: Aυτό ακριβώς:  http://www.youtube.com/watch?v=iWa4UpajKTc&feature=youtu.be
Να το ακούσεις, είναι τρομερό κομμάτι!

Ms Who: Θα το ακούσω, εννοείται! Μου άρεσε πολύ η κουβέντα που είχαμε.

Ζέο: Και μένα, έχω να συμπληρώσω κάτι τελευταίο. Θέλω να δώσω χαιρετίσματα και σεβασμό στα παιδιά από hit&rap, Ρώτα Πώς, 2ΚΓ, Βλαχέρνα και Κορυδαλό.

Ms Who: Έγινε, σε ευχαριστώ πολύ πολύ!

Ζέο: Και γω :)

Pick Of The Week # 1

Την πρώτη φορά που τους άκουσα, δεν πίστευα στα αυτιά μου.
Τη δεύτερη, έβαλα τα ηχεία στο τέρμα.
Την τρίτη, ευχαρίστησα το Θεό (χμ, τέλος πάντων) που υπάρχουν τέτοιες φωνές, και μουσικοί τέτοιου επιπέδου.
Και ναι, είναι Έλληνες!
Με καμάρι σας παρουσιάζω τους The Bet, με το καταπληκτικό Cover τους στο "Reperations On My Soul".

Δεν το συζητάω καν, ότι ψοφάω να τους ακούσω live!

I Got You On Tape

Έρχονται από τη Δανία, με ροκ, αλτ ροκ, αρτ ποπ μουσικές και είναι υπέροχοι.
Oι ιδιαίτεροι I Got You On Tape, έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα 4 άλμπουμ, το γνωστότερο κομμάτι τους λέγεται Somersault και ανήκει στο δίσκο "2" (2007).
Η μελαγχολική φωνή του Jacob Bellens, οι ξεχωριστές μελωδίες τους, και τα εξαιρετικά φωνητικά θα σε κερδίσουν με το πρώτο άκουσμα.


I Got You On Tape - Somersault

I Got You On Tape - Spinning For The Cause

Getting Started

Μία λίστα με τα πιο αξιόλογα, κατά την άποψή μου, ποστ ροκ συγκροτήματα και ένα ενδεικτικό κομμάτι από το καθένα.
Ξεχωρίζουν περήφανα μέσα στον τεράστιο όγκο μουσικής που περιλαμβάνει το είδος, πάντα σύμφωνα με τα προσωπικά μου γούστα.
Ίσως έχετε κατά νου κάποια από τα ονόματα που ακολουθούν και μερικά άλλα μπορεί να σας είναι παντελώς άγνωστα.
Μη διστάσετε να τα σχολιάσετε αφού τα ακούσετε, να τα απορρίψετε αν δεν σας εκφράζουν, ή να προτείνετε κάποια επιπλέον που θεωρείτε ότι έχουν μια θέση ανάμεσα σε αυτά που αναφέρω.


1. Sigur Ros/Staralfur
2. Her name is Calla/Nylon
3. Godspeed you! Black emperor/Moya
4. Pelican/City Of Echoes
5. This will destroy you/Quiet
6. Beware of safety/To The Roof! Let's Jump And Fall
7. Tortoise/I Set My Face To The Hillside
8. Caspian/The Raven
9. Balmorhea/Baleen Morning
10. If these trees could talk/From Roots To Needles

dEUS "Keep you close" (2011)

Θα είμαι ειλικρινής. Τους dEUS δεν τους ήξερα. (Σφαλιάρα στον ποπό και συνεχίζουμε.)

Πέτυχα τυχαία κάποιο κομμάτι τους και ψάχνοντας άκουσα το τελευταίο τους άλμπουμ. Δεν έχω τις γνώσεις να σου αναλύσω τεχνικές και τα συναφή, το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως το Keep You Close θα σε βιδώσει στην καρέκλα σου μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του δίσκου. Και θα μείνεις με το τσιγάρο να σου κρέμεται από το στόμα και το μυαλό νιανιά προσπαθόντας να εμπεδώσεις αυτό που σου συνέβη. Μην σε νοιάζει. Δικαιολογείσαι απόλυτα αν ερεθίστηκες ελαφρώς με το Easy ή αν βλαστήμησες την άθλια ζωή σου με το Twice We Survive ή ακόμα και αν δάκρυσες με το μυστήριο του The End Οf Romance. Αν πάλι δεν έχεις ακούσει ακόμα αυτό το αριστούργημα, είσαι απαράδεκτος. Καλά θα κάνεις, όπως λέει και ο τίτλος, να τους κρατήσεις κοντά. Πολύ κοντά, σε βαθμό παρεξηγήσιμο.

Tracklist:

1. Keep You Close
2. The Final Blast
3. Dark Sets In
4. Twice We Survive
5. Ghosts
6. Constant Now
7. The End Of Romance
8. Second Nature
9. Easy

Yπέρτατος Οργασμός: 

Το μπάσο στο "Dark sets in" 

"Inside, outside/You're tearing me/For the love of your skin/Just tell me where have you been.

Bonus Points: 

Το υπέροχο εξώφυλλο του άλμπουμ.

Pavlov's Dog "Pampered Menial" (1975)

Από που να ξεκινήσει κανείς να μιλάει γι'αυτους και τί να πει. Είχα αποφασίσει πως θα είναι από τα πρώτα cd στα οποία θα αναφερθώ αλλά τώρα που ήρθε η ώρα να γράψω γι' αυτούς, ζορίζομαι κομματάκι. Όταν πρωτοσυνάντησα το όνομά τους, κάτι μου σφύριξε πως θα ζήσω μεγάλες στιγμές και έπιασα τη δισκογραφία τους από την αρχή. Πάτησα λοιπόν play στο πρώτο άλμπουμ τους, το Pampered Menial. Και ω! Θεοί. Αν δεν είναι το Julia το πιο ερωτικό κομμάτι που υπάρχει ή έστω ένα από τα ερωτικότερα (και το υποβιβάζει πολύ αυτό το "έστω"), τότε ποιο θα μπορούσε να είναι; Δεν έχει λόγια που δεν έχουν ειπωθεί ξανά, δεν έχει στίχους με πρωτάκουστα νοήματα. Η σπαρακτική φωνή όμως που θ'ακούσεις να λέει "I can't live without your love, Well I can't live without you" θα σε χτυπήσει αλύπητα και θα σε πονέσει.

Εντελώς συμπτωματικά, το δεύτερο αγαπημένο μου τραγούδι, είναι και δεύτερο στο track list. Είναι το Late November, που θα σου πετάει στα μούτρα όλες τις καταστάσεις που δεν μπόρεσες ποτέ να εξηγήσεις και απλά τις άφησες πίσω ελπίζοπντας να τις ξεχάσεις. Το επόμενο ταξίδι θα είναι στο Fast Gun που με το βιολί του θα σε ρίξει στα πατώματα. απ' όπου το ορχηστρικό Preludin θα σε μαζέψει στοργικά. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό του άλμπουμ θα έχεις πίσω σου ένα φάντασμα, τη φωνή του  David Surkamp που θα σε στοιχειώσει για τα καλά και θα αφήσει μια ηχώ στ'αυτιά σου ακόμα και όταν δεν θα τους ακούς πια. Ακόμα και όταν θα έχεις φύγει από το δωμάτιο, από το σπίτι, από από από..Απολαύστε ανεύθυνα.

Pavlov's Dog  "Pampered Menial" (1975)

Tracklist:

1. Julia

2. Late November

3. Song Dance

4. Fast Gun

5. Natchez Trace

6. Theme From Subway Sue

7. Episode

8. Preludin

9. Of Once and Future Kings

Υπέρτατος Οργασμός:  Χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, το πρώτο λεπτό του τελευταίου τραγουδιού, Of Once and Future Kings.

Bonus Points: Προσκυνούμε ταπεινά με δάκρυ αγαλίασης τη φωνή του David Surkamp.